Aan de Gerechtelijke Politie van Maaseik,
Aan de Onderzoeksrechter en de Procureur van het Parket van Tongeren,
Aan de minister van justitie
Geachte heren, mevrouwen,
"Het is nu twee maanden geleden dat Elke Wevers verdween. Het onderzoek heeft, ondanks de vele inspanningen, weinig of niets opgeleverd: geen bruikbare tips, geen hoopvol spoor, geen aanhoudingen. Deze zaak doet onwillekeurig denken aan andere verdwijningen, aan An en Eefje en aan Annick Van Uytsel. Pas toen het te laat was, werd pijnlijk duidelijk hoe jammerlijk het onderzoek gefaald had. Evidente handelingen werden niet gesteld, duidelijke sporen werden niet of onvoldoende gevolgd niemand kon begrijpen hoe men zo slordig had kunnen zijn. Het ging ten slotte om mensenlevens.
Achteraf verklaren de verantwoordelijken dan, dat zij die gang van zaken zeer betreuren en dat zij alles in het werk zullen stellen om herhaling te vermijden. Het enig mogelijke positieve is, dat men leert uit dergelijke fouten. Wij zouden nu graag zien, dat dit ook gebeurt in de zaak van Elke. Tot nu heeft het onderzoek zich te veel geconcentreerd op de pistes van zelfmoord of vrijwillige verdwijning. Men wil blijkbaar graag geloven dat Elke depressief was en daarom een wanhoopsdaad heeft begaan of alles en iedereen achter zich heeft gelaten. Maar iedereen die Elke kent, familie zowel als vrienden, weet dat zij gelukkig was en gehecht aan haar familie en vrienden. Wij vragen dat men ook vanuit deze overtuiging verder onderzoek wil voeren. Op de drukke donderdagmorgen van 9 december 2010 heeft niemand iets abnormaals opgemerkt op het betreffende kruispunt. Geen woordenwisseling, geen geschreeuw of schermutseling. Elke moet bijgevolg zoals elke morgen in de auto van iemand die zij kende en vertrouwde, gestapt zijn en daarna ontvoerd zijn. Er zijn nog verschillende aanwijzingen in die richting, maar toch geven die geen of onvoldoende aanleiding tot grondig verder onderzoek. De familie en velen die zich geïnformeerd hebben over de zaak, begrijpen niet waarom een aantal voor de hand liggende onderzoeksdaden niet gesteld worden. Het gaat toch ook hier om een mensenleven. Wil er iemand het risico nemen, dat na de opheldering van de zaak, weer zal blijken dat het onderzoek niet goed gevoerd werd, dat er weer soortgelijke fouten begaan werden als bij An en Eefje en Annick? Wij nemen aan van niet en dringen er u, leden van de Gerechtelijke Politie van Maaseik, Mijnheer de Onderzoeksrechter en de Procureur van het Parket van Tongeren, op aan, de mogelijkheid van een ontvoering ernstig te nemen en grondig te onderzoeken. Misschien heldert u de zaak zo op en bovendien: Elke heeft er recht op!"
